Yarınlar Daha Beyaz

Yarınlar Daha Beyaz

Bir kuşu ürkütüp kaçırmak yok artık

Demir parmaklıklar arasından

Yağmur damlalarını toplamak deniz yerine

Güneş saklamak ayaz gecelere

Ve taş duvarlara sarılıp yosun tutmak yok

Yok artık hiçbirşey

Balık istifi üst üste ezildiğim  ranzamı

Bırakıyorum diğer kader bekçilerine

Kesmiyorum sakalımı

Var mı diyeceğin hayat?

Ve kalkmıyorum her sabah sabahın köründe

Sen gardiyan

Hakkımı helal etmiyorum asla sana

Bir karton bafraya sattın dostluğu

Şerefi,insanlığı

Kolla hemen köylünü

Sahip çık ona

Aynı topraksınız çünkü

Yalnız şunu unutma ki

Sizin topraktan

Ne çanak olur ne çömlek

Toprağınızda,sütünüzde,hamurunuzda,kanınızda

Bozuk vesselam

Kızma hemen gardiyan başı

Sen çok çektirdin bana içerde

Şimdi sıra bende

Dedim ya

Yok artık hiçbirşey diye

Sebepsiz yattığım yirmibeş yıldan sonra

Yok artık hiçbirşey

Hiçbirşey

Ömrüme bir fatihada benden çek

Bol aminli olsun

Sen gardiyan başı

Buraya ilk gelişini bilirim

Bıyıkların bile yoktu be

Ama o pis bakışların daimdi hep

Yirmibeş yıl ben ranzanın direklerine sarılıp yatarken

Sen akşam karının kollarında uyuyordum

Her sabah aşçı olacak celladın

Soğuk tarhana çorbası vardı benim önümde

Üstelik bir köpeğe kemik atma edasıyla sunulan

Al

AL!

Aldım merak etme

Sen çeşit çeşit mezeler hazırlatırken karına

Biz bir yudum rakıya hasret ölüyorduk