Sonbahar

Aksi bir yaprağım şimdi

Rüzgara karşı inatla direnen

Huysuz fırtınaları kıskandıran

Ölüm sessizliğini andıran

Hayat çizgimi taşırıyor hep bildiklerim

Aklım sorgulamıyor sevdiklerimi

Her hareketini doğru olarak görüyor

Aklımda ben gibi aptalın teki

Sevmiyor diyorum bazen

Sevmeyecekte hiç

Ne diye hayal kuruyor anlamıyorum

Geri zekalı kalbim

Öyle işte geçiyor günler

Salaş kahvehane köşelerinde

Bir çay parasına saatlerce oturmak

Ağır geliyor aslında

Ama ne yaparsın bir dosta hasretiz

Parklarda yabancı yüzler var

Camiye gitsem veto eder imam

Mecburen katlanıyoruz işte

Sonbaharları seviyorum artık

Kendimden çok şey taşıyorlar

Hep boynu bükük yapraklar

Nedense beni bana hatırlatıyor...